فاطمه، طلایه دار شفاعت

شفاعت گران عرصه ى محشر، بنابر آموزه هاى اسلامى بسیارند: انبیا، اوصیا، مؤمنان واقعى، ملائکه، ( رسول الله (ص): الشفاعه للأنبیاء و الاوصیاء و المؤمنین و الملائکه. بحارالانوار: ج 8، ص 5، ح 75. )اهل بیت علیهم السلام و محبان ایشان، ( الامام على (ع): لنا شفاعه و لاهل مودتنا شفاعه... الخصال: ص 624، ح 10. )شهدا،علماى ربانى، ( رسول الله (ص): ثلاثه یشفعون الى الله عزوجل فیشفعون: الانبیا، ثم العلماء ثم شهداء الخصال: ص 156 ح 197. )قرآن، ( رسول الله (ص): تعلموا القرآن فانه شافع یوم القیامه.مسند احمد:ح 22219.
الامام على (ع): واعلموا انه شافع مشفع و قائل مصدق و انه من شفع له القرآن یوم القیامه شفع فیه.نهج البلاغه: خطبه ى 176. ) ...  

اما در میان تمام شفاعت گران روز قیامت، نام فاطمه ى زهرا علیهاالسلام همچون خورشیدى رخشان مى درخشد؛ چرا که روایات معتبر بسیارى ( ر.ک بحارالانوار: ج 43، ص 219 تا 227. ) از جانب رسول خدا و ائمه ى اطهار علیهم السلام، شفاعت بى نظیرى را براى آن جانب وعده مى دهند؛ شفاعتى چنان گسترده که نه تنها محبان آن حضرت و دوستداران ذریه ى او را شامل مى شود، بلکه تمام محبت ورزان به دوستان یا دوستان دوستان او را نیز در بر مى گیرد.
در این مقام، به ذکر خلاصه ى مضمون چند حدیث شریف، که ترسیم نماى شفاعت فراگیر آن حضرت در عرصه ى قیامت مى باشد، تبرک و تیمن مى جوییم: ...........ادامه مطلب

 1.... در آن هنگامه ى پرغوغا و پردغدغه به ناگاه ندایى عرش لرزان از جانب جبرائیل همه ى صداها و همهمه ها را فرومى نشاند: غضوا ابصارکم حتى تجوز فاطمه بنت محمد: چشم هایتان را فروافکنید تا فاطمه، دختر محمد، عبور نماید.
در پى این ندا، هیچ پیمبرى، هیچ صدیقى و هیچ شهیدى، باقى نمى ماند مگر آن که چشمانشان را، از روى احترام، فرومى افکنند.
ناقه ى فاطمه، با هدایت جبرائیل، از عرصه ى محشر مى گذرد تا این که در مقابل عرش پروردگار قرار مى گیرد. فاطمه، از ناقه فرود مى آید و زبان به تظلم خواهى مى گشاید.
در پى تظلم خواهى فاطمه، ندایى از جانب خداوند جل جلاله فرا مى رسد که: یا حبیبتى! سلینى تعطى، و اشفعى تشفعى، فوعزتى و جلالى لا جازین ظلم کل ظالم؛ اى حبیبه ى من! و اى دختر حبیب من! بخواه که هر چه خواهى عطا مى شود، شفاعت نما که هر که را شفاعت نمایى پذیرفته مى شود. به عزت و جلالم سوگند که ستمگرى هر ستمکارى را خودم مجازات مى دهم.
پس، فاطمه عرضه مى دارد: الهى و سیدى! ذریتى و شیعتى و شیعه ذریتى و محبى و محب ذریتى؛ پروردگار و سرور من! فرزندانم و پیروانم و پیروان فرزندانم و دوستدارانم و دوستداران فرزندانم.
در پى درخواست فاطمه، از جانب خداوند رحمان، خطاب مى رسد که: این ذریه فاطمه و شیعتها، و محبوها و محبوا ذریتها؟ کجایید فرزندان فاطمه و پیروان ایشان؟ کجایید دوستداران فاطمه و دوستداران فرزندان او؟

پس بلافاصله، فرشتگان رحمت، ایشان را در بر مى گیرند. فاطمه، در پیشاپیش اینان به سوى بهشت حرکت مى کند و اینان در پى فاطمه، وارد بهشت برین مى گردند! ( امالى صدوق: ص 25. بحارالانوار: ج 43، ص 219. ناسخ التواریخ: ص 176. غایه المرام: ص 594 روضه الواعظین: ص 148. عوالم العلوم ج 11، ص 322. المناقب: ج 3، ص 327. ) 2.... صدهزار فرشته، حضرت فاطمه را در عرصه
ى محشر، بر بال هاى خویش حمل مى دهند تا بر در بهشت فرود مى آورند. پس فاطمه توقف
نماید و داخل بهشت نشود و التفات او به سوى صحراى محشر باشد.
از جانب پروردگار خطاب آید که: اى دختر حبیب من! سبب توقفت چیست و حال آن که تو را اذن بهشت داده ام؟
عرضه مى دارد: پروردگارا! دوست مى دارم که قدر و منزلتم در این روز معلوم گردد.
خطاب رسد که: اى فاطمه! در قلب یکایک محشریان نظاره کن و در قلب هر کسى که ذره اى از دوستى خود و فرزندان خود دیدى، دست او را فراگیر و در بهشت جایش ده!
در پى این ندا، فاطمه دوستان و شیعیان خود را از میان مردمان؛ بسا مرغى که دانه هاى خوب و مرغوب را بر مى چیند، جدا مى سازد.
شیعیان فاطمه، در پیشگاه او و بر در بهشت حاضر مى شوند؛ اما پیش از ورود به بهشت، با الهامى الهى ملتفت محشر مى شوند و به سوى عرصه ى محشر نظر مى افکنند و از پروردگار تقاضا مى نمایند که: پروردگارا! دوست مى داریم که در چنین روزى، قدر و منزلتمان، شناخته شود.
خطاب الهى فرامى رسد که: اى دوستان من! در جمع محشریان بنگرید که چه کسى دوستدار شما از روى محبت فاطمه بوده است؟ کیست که شما را از روى محبت فاطمه، اطعام کرده باشد؟ کیست که به شما در محبت فاطمه، شربتى آب عطا کرده باشد؟ کیست که از روى محبت فاطمه، شما را جامه اى داده باشد؟ کیست که در محبت فاطمه، غیبتى را از شما دفع کرده باشد؟ دست او را بگیرید و به بهشت داخل گردانید.
به خداوند سوگند که در پى این شفاعت گسترده، هیچ کسى در عرصه ى محشر باقى نمى ماند مگر شک کنندگان بیماردل، کافران سیاه دل، و منافقان سنگ دل. [ ریاحین الشریعه، ج 1 ص 233. ]
نتیجه آن که شفاعت آن حضرت از شفاعت همه شفاعت کنندگان عرصه محشر بسى فراتر و گسترده تر مى باشد. به دیگر سخن عالى ترین و گسترده ترین مرتبه ى شفاعت در روز قیامت ویژه ى حضرت زهرا علیهاالسلام است.
چه رازى در میان است که از بین همه ى شفاعت کنندگان، والاترین مراتب شفاعت ویژه ى حضرت زهرا (س) گشته است؟! چگونه با وجود پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله و امیرمؤمنان على بن ابیطالب (ع) در عرصه ى شفاعت، وسیع ترین مرتبه ى شفاعت به وجود فاطمه ى زهرا علیهاالسلام اختصاص یافته است؟! مگر مقام نبوت و رسالت پیامبر اکرم (ص) بالاتر نبوده است؟! مگر مقام امامت و ولایت امیرمؤمنان على علیه السلام والاتر نبوده است؟! چگونه مرتبه ى شفاعت صدیقه ى طاهره علیهاالسلام از همه ى پیامبران و امامان وسیع تر و پر دامنه تر مى باشد؛ در حالى که ایشان نه داراى مقام نبوت بوده اند و نه واجد مقام امامت؟

......... 

و اما روایات پرشمارى که گسترده ترین مرتبه ى شفاعت را ویژه ى حضرت زهرا علیهاالسلام معرفى مى کنند، نه بدان معنا که دیگران از مقام شفاعت بى بهره اند؛ بلکه بدین معناست که:
حضرت زهرا علیهاالسلام، به خاطر لطافت خاص روحى، مظهر تام و تمام رحمت الهى گشته است. از آن جا که رحمت و عطوفت خداوندى در وجود زن، بیشتر جلوه و بروز مى نماید و در وجودى که از همه چیز بریده و سراپا فناى در خدا گردیده است، به اوج تجلى مى رسد، مى توان گفت: ریشه اى ترین و عمیق ترین محبت ها، رحمت ها، رأفت ها، عطوفت ها و مغفرت هاى خداوند در وجود حضرت زهرا علیهاالسلام تجلى و ظهور کرده است. از همین روست که آخرین و گسترده ترین شفاعت ها که خود، نمود و تجلى رحمت بى کرانه ى الهى است، به دست مهربان فاطمه ى زهرا علیهاالسلام صورت مى پذیرد. 

اطلاعات بیشتر رجوع کنید به:

شفاعت گرى بى همتاى فاطمه از چشم انداز عرفانى