فاطمه، طلایه دار شفاعت

شفاعت گران عرصه ى محشر، بنابر آموزه هاى اسلامى بسیارند: انبیا، اوصیا، مؤمنان واقعى، ملائکه، ( رسول الله (ص): الشفاعه للأنبیاء و الاوصیاء و المؤمنین و الملائکه. بحارالانوار: ج 8، ص 5، ح 75. )اهل بیت علیهم السلام و محبان ایشان، ( الامام على (ع): لنا شفاعه و لاهل مودتنا شفاعه... الخصال: ص 624، ح 10. )شهدا،علماى ربانى، ( رسول الله (ص): ثلاثه یشفعون الى الله عزوجل فیشفعون: الانبیا، ثم العلماء ثم شهداء الخصال: ص 156 ح 197. )قرآن، ( رسول الله (ص): تعلموا القرآن فانه شافع یوم القیامه.مسند احمد:ح 22219.
الامام على (ع): واعلموا انه شافع مشفع و قائل مصدق و انه من شفع له القرآن یوم القیامه شفع فیه.نهج البلاغه: خطبه ى 176. ) ...  

اما در میان تمام شفاعت گران روز قیامت، نام فاطمه ى زهرا علیهاالسلام همچون خورشیدى رخشان مى درخشد؛ چرا که روایات معتبر بسیارى ( ر.ک بحارالانوار: ج 43، ص 219 تا 227. ) از جانب رسول خدا و ائمه ى اطهار علیهم السلام، شفاعت بى نظیرى را براى آن جانب وعده مى دهند؛ شفاعتى چنان گسترده که نه تنها محبان آن حضرت و دوستداران ذریه ى او را شامل مى شود، بلکه تمام محبت ورزان به دوستان یا دوستان دوستان او را نیز در بر مى گیرد.
در این مقام، به ذکر خلاصه ى مضمون چند حدیث شریف، که ترسیم نماى شفاعت فراگیر آن حضرت در عرصه ى قیامت مى باشد، تبرک و تیمن مى جوییم: ...........ادامه مطلب

فاطمه، حقیقتى یگانه

یکى از مصادیق شناخته شده ى «کوثر» که در تفاسیر شیعه و سنى وارد و در بین همه مسلمین شایع گردیده است، حوض و نهر کوثر در بهشت مى باشد؛ حوضى که مؤمنان مى بایست براى لیاقت یابى حضور در بهشت، از آب پاک و پاک کننده ى آن بنوشند تا ظرفیت و لیاقت ورود به حرم کبریایى را بیابند.
این چه آبى است که مى بایست از سرچشمه ى طهارت کوثر به کام تشنه ى مؤمنان نوشانیده شود تا لیاقت ورود به بهشت برین حاصل آید؟
این «کوثر بهشتى» چه نسبتى با وجود فاطمه ى زهرا علیهاالسلام که همان «کوثر محمدى» است، دارد؟
اینها سؤالاتى است که که عقل و تصور ما از درکش عاجز است، شاید بتوان تنها به همین اندازه فهمید که کوثر، سرچشمه اى است در بهشت که صاحب آن، پیامبرو ساقى آن، امیرمؤمنان و حقیقت آن باطن فاطمه ى زهرا علیهاالسلام است.
عظمت بى همانند کوثر، آنگاه رخ مى نماید که علاوه بر سوره ى کوثر، در حدیث تاریخى ثقلین نیز به دیده ى دقت و حکمت بنگریم: دو میراث گران سنگ در میان شما بر جاى مى نهیم: کتاب خدا و عترتم. این دو از هم جدا نخواهند شد تا در حوض، بر من وارد آیند. [ انى تارک فیکم الثقلین: کتاب الله و عترتى... و لن یفترقا حتى یردا على الحوض. برخى از منابع اهل سنت که حدیث فوق را نقل کرده اند عبارتند از: صحیح ترمذى، محمد بن عیسى ترمذى (متوفاى 279 هجرى): ج 5، ص 238 و ص 199. ینابیع الموده، قندوزى حنفى، ص 33 و 45. تفسیر ابن کثیر، اسماعیل بن عمر (متوفاى 774)، ج 4، ص 113. المعجم الکبیر، طبرانى (متوفاى 360 هجرى)؛ ص 137. ]