چرا گاهی وقت ها، از «خدا» دور می شویم؟!
و دیگر حضورش را احساس نمی کنیم؟! و مدت ها در «تاریکی» خودمان، زندگی می کنیم.
راستی، راه نزدیک شدن به « خدا» چیست؟
و چگونه می توان، مهر و قهرش را احساس کرد، و از نورش، « نورانی» شد؟!
پیامبر (صلی الله علیه و آله) می فرماید: « خداوند متعال می فرماید؛ ای فرزند آدم! برای آمدن نزد من از جا برخیز، من به سوی تو می آیم. به سوی منقدمی بردار، من دوان دوان به سوی تو می آیم».
فقط برداشتن یک گام ، همین.
احساس میکنم که نباشی بهار نیست
شــعری میان دفتر این روزگــــار نیست
معطوف میشود به شــما حس واژه ها
آقــــا خودت بگو مگر این افتخار نیست؟
من با سروده های همه شرط بسته ام
بیتی بدون نام شـــــــما ماندگار نیست
سین سلام سفره ی تحویل ســــال نو
معنای این قصیده مگر انــــتظار نیست؟
روزی ظـــــــــهور میکنی و میرسد بهار
اما به ماه وسال و زمان اعتبار نـــیست
تــــقویم هم به گفته ام اقـــــرار میکند
سوگند میخورد که نباشی بهار نیست